W 1938 roku rozpoczęto budowę zbiornika na Bystrzycy w Mietkowie. Pierwsze studia przedprojektowe przeprowadzono w latach 1930-34, maksymalną pojemność zbiornika ustalono wtedy no 50 do 60 milionów metrów sześciennych. Miał on poprawić warunki nawigacyjne na Odrze Środkowej będąc elementem systemu zbiorników retencyjnych dla zasilania żeglugi. W kolejnych projektach wykonywanych w latach 1937-41 ustalono pojemność zbiornika na 76 min metrów sześciennych, przy piętrzeniu maksymalnym 174 m.n.p.m.. Prace budowlane trwały od 1937 r. do wiosny 1940 i obejmowły głównie roboty ziemne. Zdjęto humus spod planowanego korpusu zapory, wykopano rowy dla przchwycenia przesięków, usypano odcinek korpusu zapory na północ od lini kolejowej, wybudowano drogę wzdłuż zapory, rozbudowano tory i rampy wyładowcze na stacji Mietków i wykonano około połowy robót ziemmnych na przełożeniu lini kolejowej. Szacuje się, że Niemcy wykonali prace o wartości około 10% całego projektu.
Po wojnie powołano polskie kierownictwo budowy, ale realizację projektu wstrzymano w 1950 roku. W latach sześdziesiątych powrócono do planów budowy stopnia wodnego w Mietkowie. W maju i czerwcu 1967 roku Dział Studiów Okręgowego Zarządu Wodnego łącznie z oddziałem "Hydroprojektu" we Wrocławiu przygotował pierwsze wyjściowe plany zbiornika. Przewidywano budowę stopnia wodnego z siłownią wodną o mocy 2,2 MW w latach 1970- 75. Inwestycję zaczęto realizować ( jak to wówczas bywało) z opóznieniem dopiero w 1974 roku. Ostatecznie wybudowano niemal 3 kilometrową zaporę ziemną uszczelnioną płytami betonowymi, przy czym zrezygnowano z elektrowni, która funkcjonowałaby tylko latem w czasie spuszczania wody ze zbiornika. Maksymalna wysokość zapory wynosi 18 metrów.
Zbiornik napełniono wodą w 1986 roku zalewając niewielką część wsi Domanice oraz odkrywkową kopalnię kruszywa budowlanego. Głównym zadaniem zbiornika było gromadzenie zapasów wody dla użeglowania drogi wodnej na Odrze w czasie suchego lata i jesieni oraz funkcja przeciwpowodziowa. Zimą utrzymywany jest najniższy stan wody. Od końca lutego rozpoczyna się napełnianie .Maksymalana pojemność zalewu umożliwia zgromadzenie blisko 50% typowego (średniego wieloletniego) rocznego odpływu Bystrzycy. Od połowy lata woda zrzucana jest do rzeki, co trwało do końca okresu żeglugowego na Odrze (30 listopda).
W tym okresie poziom wody obniża się zwykle o kilkanaście cm w ciągu doby. Przy przeciętnym stanie wód jeziora jego poziom wynosi około 70 mln metrów sześciennych, powierzchnia ok. 900 ha, natomiast głębokość osiąga 16 przy zaporze. W czasie fali powodziowej poziom wody może wzrosnąć jeszcze o 1,8 metra gromadząc dodatkowe 5 mln metrów sześciennych wód, osiągając maksymalną powierzchnię 920 ha. Z dna zbiornika wydobywany jest piasek i żwir niezbędny do celów budowlanych. Początkowo planowano, że wydobywanie kruszywa potrwa około 20 lat w wyniku tego pojemność zbiornika miała wzrosnąć z 70 mln metrów sześciennych do 90mln metrów sześciennych. Kryzys w budownictwie i zmniejszenie zapotrzebowania na materiały budowlane, sprawiło jednak że musiało to potrwać o kilkanaście lat dłużej.
Żródło "Wielka Woda" Powódż w Świdnicy. Mariusz Kozłowski, Andzrej Stareński. Wydawnictwo Arabuk.
